Om te begrijpen hoe gedrag van mensen in organisaties werkt zijn er diverse referentiekaders ‘de bril die je opzet bepaalt wat je ziet’. Je kunt door 3 brillen kijken:

​

• de individuele bril (gedrag dat voortkomt uit de persoonlijkheid van een individu); 

• de groepsdynamische bril (gedrag dat voortkomt uit groepsdynamieken en -patronen);

• de systemische bril (gedrag dat voortkomt uit patronen van het hele systeem).

​

Mijn ervaring is dat er onvoldoende aandacht wordt geschonken aan het onderzoeken welke interventie het meeste rendement oplevert. Organisaties schieten snel in een opleidingsreflex terwijl de oplossing vaak niet ligt in het ontwikkelen van de individuele competenties van medewerkers. Kostbare tijd en budget gaat verloren, terwijl er in de praktijk weinig verandert. Ik werk altijd met een uitgebreide intake om te onderzoeken wat de juiste interventie is en vanuit welke bril we moeten kijken om duurzame verandering te realiseren.

​

Problemen als signaal 

​

Als in een organisatie problemen hardnekkig aanwezig blijven en de voor de hand liggende interventies niet of slechts tijdelijk helpen, dan is het zinvol om deze problemen vanuit de systemische bril te bekijken. Mensen en organisaties zijn levende sociale systemen en zijn gericht op het voortbestaan en overleven. Vanuit de systemische blik kijken we naar problemen als een signaal dat er iets niet in balans is, als een oplossing voor iets anders dat speelt en aandacht vraagt. Als je op deze wijze naar problemen kunt kijken, ontstaat er vernieuwde ruimte voor ontwikkeling.

​

Om verandering te realiseren is er een balans nodig tussen behoud- en veranderkrachten in een team en erkenning van de oorsprong en de historie. Hoe mooi een verandering ook is, elke verandering heeft zijn prijs en heeft effect op het individu en het team. Het is dienend om ruimte te geven aan dat wat verloren gaat.