Nog een mooie les uit de antropologie

​

Blog van 26 november 2018

​

Nog een les uit de antropologie, deze keer over afscheid nemen. In organisaties nemen we vaak afscheid: afscheid van vertrouwde werkwijzen, afscheid van collega's, afscheid van een afgerond project of afscheid van een afdeling of identiteit door een reorganisatie.

 

Afscheid gaat altijd gepaard met emoties en rouw. Twee onderwerpen waar we in organisaties vaak moeilijk mee om kunnen gaan.

 

Vorig jaar bezocht ik de Toraja Tribe in Sulawesi. Hun begrafenisrituelen duren 4 dagen en zijn een uitgebreide viering met eten, muziek, verhalen, dans, optochten en buffelgevechten. De Toraja sparen hun hele leven voor dit ritueel. Is er een 'mager' ritueel dan gaat de ziel ronddolen en komt hij niet in Puya (geesteswereld).

 

Door het afscheid is de gehele tribe uit balans gegaan. Het ritueel is dan ook bovenal een moment om de sociale banden van de achterblijvers te verstevigen en de tribe te versterken. Een moment waar de overleden persoon wordt geëerd: Waar stond deze persoon voor? Wat heeft hij/zij de tribe gebracht en hoe gaan we als tribe nu verder?

 

Hoe zou het zijn als we in organisaties bewuster bezig zijn met de (persoonlijke) impact van veranderingen en afscheid? Als emoties en rouw onderwerp van gesprek zijn? En als we door het delen van verhalen weer verbinding maken met elkaar?

​

​

 

​

​

​